Jak św. Cyriak wyrzucał złe duchy

Cyriak został przez papieża Marcellusa wyświęcony na diakona. Schwytano go jednak i przyprowadzono przed Maksymiana, ten zaś rozkazał, aby Cyriak wraz z towarzyszami kopal ziemię i nosił ją na barkach przy budowie łaźni. Był tam też święty starzec Saturninus, któremu Cyriak i Sisinnius pomagali dźwigać ciężar. W końcu zamknięto ich w więzieniu, a prefekt rozkazał, aby przyprowadzono do niego Cyriaka. Gdy jednak niejaki Apronianus wyprowadził go z więzienia, zabłysło nagle światło niebiańskie i dał się słyszeć głos: Pójdźcie, błogosławieni Ojca mego. Wtedy Apronianus uwierzył i przyjął chrzest, a następnie udał się do prefekta, wyznając, że jest chrześcijaninem. Prefekt zapytał go: Rzeczywiście zostałeś chrześcijaninem? Biada mi - odparł Apronianus - bo straciłem dni mego życia. Wtedy prefekt rzekł: Teraz naprawdę stracisz życie - i kazał go ściąć. Także Saturninus i Sisinnius, ponieważ nie chcieli złożyć ofiary bożkom, po rozlicznych mękach posłani zostali na ścięcie.

W tym samym czasie córkę Dioklecjana, imieniem Anemia, opętał diabeł, który wołał: Nie wyjdę, dopóki nie przyjdzie tu diakon Cyriak! Przyprowadzono więc do niej Cyriaka, gdy zaś ten rozkazał diabłu wyjść, diabeł rzekł: Jeśli chcesz, abym wyszedł, daj mi coś innego, w co mógłbym wejść. Cyriak odparł: Oto ciało moje, wejdź w nie, jeśli potrafisz. Ale diabeł odrzekł: W to naczynie wejść nie mogę, ponieważ jest zewsząd naznaczone i zamknięte. Ale bądź pewny, że jeśli wyrzucisz mnie, wówczas ja zmuszę cię, abyś się udał do Babilonii. Po tych słowach diabeł musiał wyjść, a wtedy Artemia krzyknęła głośno, że widzi tego Boga, o którym naucza Cyriak. Diakon ochrzcił ją więc, a później dzięki łasce Dioklecjana i jego żony Sereny żył spokojnie w domu, który oni mu ofiarowali.

Pewnego dnia przybył do Dioklecjana poseł od króla Persów z prośbą, aby posłał do niego Cyriaka, ponieważ córka jego została opętana przez diabła. Na prośbę Dioklecjana Cyriak w towarzystwie Largusa i Smaragdusa pełen dobrych myśli udał się do Babilonii okrętem, na który załadowano wszelkie potrzebne rzeczy. Gdy zaś przybył do owej opętanej dziewczyny, diabeł zakrzyknął przez jej usta: Zmęczyłeś się, Cyriaku? Diakon jednak odrzekł: Nie jestem zmęczony, ponieważ wszędzie wspomagała mnie moc Boża. A diabeł na to: A jednak widzisz, że przyprowadziłem cię tu, jak tego chciałem! Wtedy Cyriak rzekł diabłu: Jezus rozkazuje ci wyjść! A diabeł natychmiast wyszedł wołając: O, jak straszliwe jest to imię, które mnie zmusza do wyjścia! Cyriak zaś ochrzcił uzdrowioną dziewczynę oraz jej ojca, matkę i wielu innych ludzi. Nie chciał jednak przyjąć hojnych darów, które mu ofiarowano, lecz spędziwszy tam jeszcze 45 dni o chlebie i wodzie powrócił w końcu do Rzymu.

W dwa miesiące potem Dioklecjan umarł, a następca jego Maksymian, rozgniewany na swoją siostrę Anemię, kazał schwytać Cyriaka, a następnie ciągnąć go nagiego i skrępowanego łańcuchami przed swoim wozem. Owego Maksymiana uważać można za syna Dioklecjana, ponieważ był jego następcą oraz miał za żonę jego córkę, imieniem Waleria. Otóż Maksymian rozkazał swojemu namiestnikowi Karpazjuszowi, aby zmusił Cyriaka i jego towarzyszy do złożenia ofiar, a gdyby nie chcieli, miał ich stracić na mękach. Karpazjusz wiec lał smołę na głowę Cyriaka i rozciągał jego ciało na torturach, a na koniec kazał go wraz z wszystkimi jego towarzyszami ściąć. Później Karpazjusz zabrał dla siebie dom Cyriaka i szydząc z chrześcijan kąpał się w miejscu, gdzie Cyriak chrzcił, albo urządzał sobie tam ucztę w gronie 19 towarzyszy - ale podczas takiej uczty wszyscy zmarli nagłą śmiercią. Od tego czasu zamknięto ową łaźnię, a poganie poczęli bać się chrześcijan i szanować ich.

© 2000–2021 barbara     Wszystkie prawa zastrzeżone | All rights reserved     Strona nie zawiera cookies