---

---

---

---

święta Zuzanna z Rzymu (zm. 304)

11 sierpnia

Św. Zuzanna według legendy miała być piękną córką św. Gabinusa i bratanicą papieża św. Kajusa. Żyła w początkach rządów cesarza Dioklecjana, to znaczy pod koniec III w Pragnąc być doskonałą w wierze, złożyła ślub dziewictwa. Kiedy zapragnął ją poślubić Maksymian, syn cesarza Dioklecjana, Zuzanna odmówiła z powodu uczynionego postanowienia. Pobożność Zuzanny była tak wielka, że nawróciła na chrześcijaństwo Klaudiusza i Maksymusa, dwóch krewnych cesarza przysłanych, by przekonać ją do małżeństwa. Z tego powodu została zamordowana w swoim domu przy Termach Dioklecjana. W miejscu jej domniemanego męczeństwa powstał później kościół pod jej wezwaniem: S. Susanna.

Św. Zuzanna według legendy miała być piękną córką św. Gabinusa i bratanicą papieża św. Kajusa. Żyła w początkach rządów cesarza Dioklecjana, to znaczy pod koniec III w Pragnąc być doskonałą w wierze, złożyła ślub dziewictwa. Jest też legenda, która mówi, że Zuzanna była fundatorką rzymskiego kościoła, który później otrzymał jej imię.

Kult św. Zuzanny był już bardzo zakorzeniony w Rzymie około 100 lat po jej śmierci. Relikwie jej są czczone do dziś w kościele św. Zuzanny na Kwirynale w Rzymie. Mimo że  w 1969 r. została zaliczona do świętych legendarnych, do dziś kult jej w Rzymie nie słabnie.

W ikonografii przedstawiana jest jako odziana w dostojne szaty młoda Rzymianka, a jej atrybutami są palma, księga i miecz; często też korona.

Św. Zuzanna z Rzymu jest wzywana, aby zapobiec nieszczęściu, modlimy się do niej w przypadku pomówień; o powstrzymanie deszczu.

Imię Zuzanna, po hebrajsku Szoszannah, znaczy „lilia” (także wodna, a więc „lotos”).