Św. Mechtylda z Diessen była córką grafa Bertolda II z Andechs, którego żona, Sophie, ufundowała klasztor w swojej posiadłości w Diessen, w którym w wieku 5 lat umieściła córkę. Mechtylda miała sześcioro rodzeństwa, m.in. Eufemię z Altomünster, Bertolda III z Andechs i Ottona VI z Andechs, biskupa Brixen i Bambergu.

W wieku 14 lat Mechtylda wstąpiła do zakonu kanoniczek św. Augustyna u św. Szczepana w Diessen. Odznaczała się wielką odpowiedzialnością posłuszeństwem przełożonym. Była też znana z mistycznych darów i cudów, miała dar uzdrawiania, co czyniło ją bardzo kochaną i szanowaną. Z czasem została mistrzynią nowicjatu. W 1153 r. papież Anastazy IV powierzył jej misję przeprowadzenia reformy w klasztorze w Edelstetten pod Krumbach w Szwabii, ponieważ zarówno sytuacja materialna, jak i życie duchowe klasztoru pozostawiało wiele do życzenia. Po 6 latach, podczas których z powodu oporu kobiet nie udało się osiągnąć założonego celu, wróciła do Diessen.

Zmarła w Diessen 31 maja 1160 r. Tam ją też pochowano.

Już za życia miała opinię świętej. Około 1200 r. spisano jej żywot. W roku 1468 odbyło się uroczyste podniesienie relikwii, które ożywiło ducha czci dla Mechtyldy. Relikwie umieszczono w szklanym relikwiarzu przechowywanym w kościele Marienmünster w Diessen.

W starym kościele kanoniczek znajduje się kamień, na którym świętej święta sypiając kładła głowę. Według powszechnego przekonania dotknięcie tego kamienia leczy bóle głowy.

W ikonografii przedstawiana jest jako ksieni, z kielichem i hostią.

Wzywana jest przy złej pogodzie i burzy.

Wspomnienie obchodzone jest 31 maja.

Imię Mechtylda od staroniemieckich słów macht – siła, władza i hiltja – walka, oznacza więc tę, która jest silna w walce.