---

---

---

---

święty Mariusz z Avenches (z Aventicum, z Lozanny) (530–31.12.594)

31 grudnia

Mariusz urodził się w 530 r. koło Autun we Francji. Pochodził z bogatej rodziny w Imperium Rzymskim.

Został wyświęcony na prezbitera we wczesnej młodości. W maju 573 r. został biskupem Aventicum (dzisiaj Avenches) we Francji, ale wobec niszczenia jego biskupstwa przez systematyczne najazdy Germanów około 590 r. przeniósł jego siedzibę do Lozanny w Szwajcarii. W 585 r. uczestniczył w II soborze w Mâcon.

Znany był jako człowiek modlitwy i uczony, asceta. Pozostawił po sobie wiele wybitnych dzieł dotyczących współczesnych wydarzeń na Zachodzie i Wschodzie. Był dobroczyńcą ubogich – pozwalał im pracować na swojej ziemi, żeby mogli się wykarmić. Był bardzo zręcznym złotnikiem – sam wykonywał naczynia liturgiczne.

24 czerwca 587 r. konsekrował kościół opactwa Najświętszej Maryi Panny w Paterniacum (dziś Payerne), który został wzniesiony jego własnym kosztem.

Św. Mariusz był autorem kroniki, która zachowała się do naszych czasów. Obejmuje ona lata 435–581 i jest prawdopodobnie kontynuacją „Kroniki imperialnej” Prospera z Akwitanii, inspirowaną różnymi źródłami i współczesnymi wydarzeniami. Jest ona szczególnie ważna dla historii Burgundii. Był pierwszym, który użył terminu variola (ospa) do opisania epidemii we Francji i Włoszech w 570 roku

Zmarł z przyczyn naturalnych 31 grudnia 594 r. w Lozannie w Szwajcarii. Został pochowany w kościele Saint-Thyrse (św. Tyrsa) w Lozannie, gdzie do dziś przechowywane są jego relikwie. Koóciół później został przemianowany na koóciół św. Mariusza.

Mariusz nie był formalnie kanonizowany; zatwierdzenie kultu nastąpiło w 1605 r., pamiątkę obchodzimy 31 grudnia, chociaż pierwotnie wspominany był 9 lub 12 lutego.

Mariusz to imię łacińskie, wywodzone od rzymskiego rodu Maria.