---

---

---

---

święty Linus z Tuscii (z Toskanii), papież (zm. ok. 76)

23 września

Św. Linus był drugim z kolei papieżem, bezpośrednim następcą św. Piotra Apostoła. Pochodził z Toskanii (Tuscii), być może z Volterry i był synem Herkulanusa. Nic jednak nie wiemy o nim do momentu objęcia urzędu po św. Piotrze. Legenda podaje, że to z jego rąk przyjął chrzest święty i prawdopodobnie przez św. Piotra został wskazany jako jego następca.

Św. Ireneusz (†202), który zostawił najstarszy wykaz papieży, utożsamia św. Linusa papieża z Linusem, o którym wspomina św. Paweł Apostoł w Liście do Tymoteusza (2Tm 4, 21). Według Księgi Papieży św. Linus miał rządzić Kościołem w latach 56-67, jednak współcześnie uważa się, że były to raczej lata 67–76 (albo 65–78. W wielu źródłach Linus jest uznawany za pierwszego papieża. Dopiero od około 210 r. za pierwszego papieża zaczęto uważać Piotra Apostoła.

Podczas pontyfikatu tego papieża, w latach 66–73, trwała tzw. wojna żydowska. Rozpoczęła się od powstania żydowskiego przeciw panowaniu Rzymu w Judei. Wojna ta skończyła się zniszczeniem całej Judei. Chrześcijanie, którym przewodził krewny Jezusa Szymon, następca Jakuba, tuż przed zaatakowaniem Jerozolimy opuścili miasto i schronili się w Pelli w Transjordanii. Było to faktycznym zerwaniem Kościoła z judaizmem.

Według tradycji św. Linus miał wprowadzić zwyczaj, w niektórych rejonach zachowany do dzisiaj, że kobiety uczestniczące w liturgii mają mieć głowy nakryte zasłoną. Być może miał na myśli to by kobiety nie zwracały na siebie nadmiernej uwagi i nie wprowadzały roztargnienia z powodu wyszukanych fryzur.

Legendarne przekazy podają, że św. Linus poniósł śmierć męczeńską i został pochowany w Rzymie obok św. Piotra. Dzień jego pamiątki wyznaczono na 23 września.

Linus jest imieniem starogreckim o nieznanej etymologii.