---

---

---

---

święta Juta (Jutta, Judyta) z Disibodenberg (ze Spanheim, z Dissenberg) (1090–1136)

22 grudnia

Bł. Juta przyszła na świat w 1090 r. w Spanheim w Nadrenii-Palatynacie w Niemczech. Pochodziła z rodu grafów von Spanheim.

W 1106 r. zbudowała sobie małą celę blisko klasztoru benedyktyńskiego na Górze świętego Disiboda (Disibodenberg) w pobliżu Kreuznach. Żyła tam jako pustelnica, a właściwie rekluza aż do śmierci w 1136 r. Dla zarobku nauczała miejscowe dzieci łaciny, podstaw teologii i śpiewu. Jednym z tych dzieci była bł. Hildegarda z Bingen, siostrzenica bł. Juty.

Bł. Juta zyskała w okolicy rozgłos i sławę dla swojej duchowości i wielkiego oddania Bogu, a także jako doradczyni i nauczycielka. Dzięki temu przyciągnęła do życia zakonnego wiele dziewcząt i kobiet. W ten sposób stworzyła się tam niewielka wspólnota żeńska.

Z pustelni, w której zamieszkała, z czasem powstał klasztor mniszek o regule benedyktyńskiej. Judyta była jego przełożoną aż do śmierci, a po niej przełożoną została bł. Hildegarda z Bingen.

Hildegarda około 1180 r. spisała swój życiorys, w którym opisała liczne cuda, jakie dokonywały się przy grobie bł. Juty, które z kolei spowodowały liczne pielgrzymki do tego miejsca.

Błogosławiona przedstawiana jest zazwyczaj jako benedyktynka, z dwoma aniołami, z językami ognia, z wiszącą nad nią płonącą lampą.

Bł. Juta znana jest także pod imieniem św. Jutty albo św. Judyty z Disibodenberg. Na Zachodzie nazywana świętą, a w Polsce znana raczej jako błogosławiona. Faktycznie nie było dotychczas formalnej beatyfikacji ani kanonizacji.

Imię Judyta jest imieniem biblijnym; z hebrajskiego Jehudit oznacza „chwaląca”. Juta lub Jutta jest niemiecką wersją imienia Judyta.