Św. Ideberga urodziła się około 592 r. w Nijvel (Nivelles), w dzisiejszej Belgii. Była siostrą św. Modoalda z Trewiru. Wyszła za mąż za majordoma króla Austrazji, Pepina z Landen. Miała syna Grimoalda Starszego oraz dwie córki: św. Gertrudę z Nijvel (Nivelles) i św. Begę.

Po śmierci męża w 640 roku Iduberga i jej córka św. Gertruda – idąc za radą biskupa Maastrichtu, św. Armanda – postanowiły założyć klasztory benedyktyński męski i żeński w Nijvel. Tam obie osiadły już do końca życia. Pierwszą opatką była Iduberga, a po jej śmierci św. Gertruda.

Zmarła założonym przez siebie klasztorze w Nivelles 8 maja 1652 r.

Św. Iduberga jest wzywana w przypadku bólu zęba i w przypadku róży (choroby).