święci Borys (zm. 24.07.1015) |
24 lipca |
i Gleb (zm. 5.09.1015) |
Św. Borys i Gleb byli synami św. Włodzimierza, pierwszego chrześcijańskiego władcy Rusi. Na chrzcie otrzymali imiona Roman i Dawid, ale nadal nazywani byli swoimi dawnymi imionami. Obaj stracili życie niedługo po śmierci ojca w 1015 r. zabici na polecenie najstarszego, przyrodniego brata Świętopełka. Borys zginął 24 lipca 1015 r., gdy na wieść o śmierci ojca wracał z wyprawy na Pieczyngów, Gleb, który zmierzał do łoża chorego ojca, nie wiedząc jeszcze o jego śmierci – 5 września 1015 r. w pobliżu Smoleńska.
W kilka lat później, w 1019 r., inny brat – Jarosław, książę Nowogrodu, pokonał Świętopełka, mszcząc śmierć braci i niezwłocznie rozpoczął starania o kanonizację zamordowanych Borysa i Gleba. W Wyszogrodzie koło Kijowa w 1071 r. jego syn wybudował ku czci stryjów cerkiew. Kult szybko rozprzestrzenił się, docierając do Armenii i Czech, głównie dzięki dwom przekazom hagiograficznym: anonimowej Opowieści o męczeństwie i cudach Borysa i Gleba (XI/XII w.) oraz Żywotowi Borysa i Gleba, który miał być napisany w XII w. przez kronikarza Nestora, a także rozmaitym latopisom. Na ziemie polskie kult św. Borysa i Gleba promieniował przede wszystkim z Grodna, gdzie istnieje do dziś pochodząca z drugiej połowy XII wieku cerkiew pod wezwaniem św. Borysa i Gleba. Kanonizacja, poprzez zatwierdzenie kultu, dokonana została dopiero w 1724 r. przez papieża Benedykta XIII.
Na Wschodzie obaj bracia czczeni są 2 maja, a także w dniach ich narodzin dla Nieba – 24 lipca i 5 września. U nas ich wspomnienie przypada na 24 lipca.
Święci bracia są patronami książąt i Rosji, a Borys także patronem Moskwy.
Imię Borys pochodzi od słowiańskiego imienia Borysław, które oznaczało „waleczny oraz sławny”.
Gleb to rosyjska wersja staroskandynawskiego imienia Guðleifr, które powstało z guð – „bóg” i leifr – „spadkobierca”.
© 20002021 barbara Wszystkie prawa zastrzeżone | All rights reserved Strona nie zawiera cookies