---

---

---

---

święty Dawid z Menevii (Dawid z Walii, Dawid Bryt, Dewi) (ok. 500–589)

1 marca

Św. Dawid według przekazów bardziej legendarnych niż historycznych pochodził z wysokiego rodu, legendy mówią, że był synem króla Senta (Ksantusa) z Południowej Walii. Matką Dawida była św. Nonna. Miał też być wnukiem Cerediga, księcia Cardiganu, i wujkiem króla Artura.

Urodził się około 500 r. w Menevii (dziś Saint David’s) w Walii. W młodym wieku został zakonnikiem i pustelnikiem. Nauki pobierał u św. Paulina. Potem miał współpracować ze św. Kolumbą, św. Gildasem i św. Finniganem. Pracował też jako misjonarz i zakładał w Walii klasztory. Był założycielem, pierwszym opatem, a potem biskupem w Dyfed.

Brał bardzo aktywny udział w synodzie w Brevi w hrabstwie Cardigan, gdzie został wybrany na biskupa Walii. W 589 r. został arcybiskupem Caerleon w Usk, skąd przeniósł się do Menevii. Tam zajmował się organizacją struktury i życia kościelnego Kościoła walijskiego. Przewodniczył synodowi w Brefi, który potępił herezję Pelagian.

Św. David przebywając w klasztorze w Rhos Valley miał wizję, z powodu której nazajutrz wyruszył z dwoma mnichami do Jerozolimy, by tam wspomóc patriarchę. Kazania, które tam wygłaszał, miały byś przyczyną nawrócenia wielu wrogów chrześcijaństwa. Legenda opowiada, że kiedy raz wygłaszał kazanie, gołębica usiadła na jego ramieniu, żeby pokazać, że miał błogosławieństwo Ducha Świętego. Legenda opowiada też, że podczas kazania ziemia podniosła się pod nim, żeby mógł być przez wszystkich widziany i słyszany.

Św. Dawid zmarł prawdopodobnie w 589 r. w Mynyw w Walii. Został pochowany w Menevii, czyli dzisiejszym St. David’s. Początkowo kult jego rozwijał się w Walii, ale szybko rozszerzył się na inne regiony. Kult został oficjalnie zatwierdzony w 1120 r. przez papieża Kaliksta II.

Dawid jest patronem Walii, opiekuje się nowo narodzonymi; jest też patronem gołębi.

W ikonografii przedstawiany jest w szatach pontyfikalnych, jako celtycki biskup z długimi włosami i brodą, wygłaszający kazanie na wzgórzu, z gołąbkiem na ramieniu, trzymający w ręku katedrę.

Dawid jest imieniem biblijnym; pochodzi z języka hebrajskiego, od słowa david – „ukochany, ulubieniec”.