Św. Bega z Andenne urodziła się około 620 r. w Landen w Belgii. Była córką św. Pepina z Landen, majordoma z Austrazji, i św. Idubergi z Nijvel, siostrą św. Gertrudy z Nijvel.

Wyszła za mąż za Ansegizela, syna Arnulfa, biskupa Metzu, zamieszkali w Chevremont pod Liege, Urodziła troje dzieci. Jedna z jej córek to św. Klotylda z Herstal, jednym z jej prawnuków był Karol Wielki.

Po śmierci męża i dużej części jej krewnych podczas nieudanego zamachu stanu w 662 r. Bega najpierw odbyła pielgrzymkę do Rzymu, potem ufundowała kilka kościołów i klasztor w Ardenne pod Namur, w którym została ksienią. Mieszkała tam do śmierci 17 grudnia 693 r.

Wielość miejscowości, które przyznają się do św. Begi, są dowodem, jak bardzo Bega była czczona w średniowieczu.

W ikonografii ukazywana jest z kościołem w ręku dla podkreślenia, że była fundatorką świątyń.

Jest patronką ludzi jąkających się, ludzi ze złamaniami kości, żebraków; wzywana przeciw reumatyzmowi.