Fresk z ósmego wieku przedstawiający papieża Aleksandra, kościół św. Marii Antiqa przy Forum Romanum
Logo serwisu Biblia


Nakarm głodne dziecko - wejdź na stronę www.Pajacyk.pl
















święci Aleksander I papież, Ewencjusz i Teodul

(zm. 115 lub 116)

3 maja



Św. Aleksander I był 6. z kolei papieżem.

Był prawdopodobnie obywatelem rzymskim, synem rzymskiego nobila Aleksandra.

Podczas pontyfikatu Aleksandra trwało powstanie żydowskie, nazwane wojną Kwietusa. Cesarz Trajan na wschodzie stworzył nową rzymską prowincję – Arabię.

Papieżowi Aleksandrowi przypisuje się wprowadzenie zwyczaju używania w Kościele wody święconej: błogosławienie domów wodą święconą oraz mieszanie wody z winem sakramentalnym podczas Mszy św. Jemu przypisuje się wprowadzenie nakazu odkrywania przez mężczyzn głowy w kościele. Miał wprowadzić do kanonu Mszy św. słowa „On to w dzień przed Męką wziął chleb…”.

Tradycja utrzymuje również, że za panowania cesarza Hadriana Aleksander nawrócił rzymskiego namiestnika Hermesa wraz z jego domem, który miał liczyć 1,5 tys. osób. Wśród nawróconych miał być św. Kwiryn z Neuss oraz jego córka św. Balbina Rzymska.

Legenda podaje, że nawrócenie Hermesa nie spodobało się Trajanowi, który nakazał uwięzić Aleksandra i Hermesa. Osadzono ich w różnych częściach więzienia. Trybun Kwiryn był zaciekawiony wiarą, dla której Hermes gotów jest zrzec się urzędu i dać się uwięzić. Zaczął wypytywać o naukę, ale Hermes odesłał go do Aleksandra, do którego należy wykład tajemnic wiary. Kwiryn nie od razu uwierzył. Powiedział Hermesowi, że jeżeli zobaczy ich obu razem w jednej celi, wtedy przyjmie naukę Chrystusa. Aleksander usłyszawszy o tym zaczął się gorąco modlić o cud, aby pozyskać dla wiary duszę poganina. Po pewnym czasie pojawił się w jego celi mały chłopiec z pochodnią, a był to anioł, który przybył, aby zaprowadzić Aleksandra do Hermesa. Zdziwił się na to Kwiryn, ale jeszcze nie był przekonany. Powiedział, że ma córkę chorą na wrzód na szyi i jeżeli ona zostanie uleczona, to on uwierzy. Zamknął obu mężczyzn w celi i odszedł. Jednak Aleksander znów cudownym sposobem powrócił do swojej celi. Gdy tam znalazł go Kwiryn, powracający z córką Balbiną, upadł mu do stóp i błagał o litość Boga Najwyższego, żeby go nie pokarał za niedowiarstwo.

Tym razem Aleksander zażądał, żeby Kwiryn przyprowadził do niego wszystkich uwięzionych chrześcijan. Gdy trybun to zrobił, kazał mu zdjąć ze swojej szyi żelazną obręcz i założyć nas szyję Balbiny. To zostało zrobione, a Balbinie ukazał się anioł w postaci tego samego chłopca z pochodnią, który powiedział jej, żeby ślubowała dziewictwo Bogu, który za nią umarł na krzyżu. Balbina została uleczona.

Kwiryn chciał wypuścić z więzienia papieża i uwięzionych kapłanów, jednak Aleksander zażądał, żeby uwolnił wszystkich więźniów. Przełożony więzienia zgromadził więźniów w jednym miejscu i powiedział Aleksandrowi, że chrześcijanie rzeczywiście są niewinni, ale ci więźniowie są przestępcami i nie powinni być uwolnieni. Wtedy papież wygłosił do nich piękną mowę, w której przedstawił historię życia Jezusa i przekonał więźniów, że Zbawiciel umarł na krzyżu, żeby tacy ludzie jak oni mogli być zbawieni. Wówczas nawrócili się wszyscy. Kwiryn chciał ich wypuścić, ale oni oświadczyli, że zostają, bo jeżeli Chrystus cierpiał za nich niewinnie, to oni, którzy zgrzeszyli swoimi przestępstwami, chcą cierpieć za nie dla Chrystusa.

Kiedy dowiedział się o tym namiestnik Aurelian, kazał ukarać śmiercią Kwiryna i wszystkich więźniów. Na końcu kazał wezwać Aleksandra i zaczął wyrzucać mu, że nawrócił trybuna i wszystkich więźniów. Aurelian zapytał o tę naukę, ale Aleksander poznał, że pyta z zuchwałości, a nie ma w sercu pokory do wysłuchania Bożej nauki, powiedział więc że Chrystus Pan nie po to powierzył mu tę naukę, aby ją psom rzucał. Urzędnik oburzył się, że go papież do psa porównał, na to Aleksander odpowiedział, że lepiej być psem, bo psa nie czeka ogień wieczny, natomiast człowiek, jeśli się nie nawróci, będzie cierpiał męki przez wieczność. Wtedy Aurelian nakazał Aleksandra umęczyć i zgładzić. Pokutę za czyny Aureliusza podjęła jego żona Seweryna, która była chrześcijanką i która uprosiła następnego papieża, Sykstusa, aby w miejscu pochowania Aleksandra odbywała się codziennie Msza św. Tyle mówi legenda.

Niektóre wydania Mszału Rzymskiego podają, że wraz z papieżem Aleksandrem I mieli być zgładzeni prezbiterzy św. Ewencjusz i św. Teodul, o których poza tym wspomnieniem nic nie wiemy.

Zginął prawdopodobnie za czasów Trajana, w 115 lub 116 roku – przywiązano go do słupa i połamano kończyny, a następnie ścięto mieczem. Został pochowany przy siódmym kamieniu milowym Via Nomentana, leżącej na północ od Rzymu razem ze świętymi Ewencjuszem i Teodulem. Tradycja mówi, że podczas przebywania w więzieniu nawrócił na wiarę grupę przebywających z nim w więzieniu grupę przestępców, znaną dziś jako męczennicy z Ostii. W 834 r. jego relikwie miały zostać przeniesione do Fryzyngi w Niemczech, uznawanej za kolebkę chrześcijaństwa bawarskiego.

W ikonografii przedstawiany jest jako człowiek z klatką piersiową przebitą gwoździami lub kolcami. Jego atrybutami są gwoździe, sztylet, człowiek z pochodnią.

Imię Aleksander jest pochodzenia greckiego: alekso – „bronię” i aner, andros – „mąż” i znaczy tyle co: „mąż obrońca”.



© 2000–2021 barbara     Wszystkie prawa zastrzeżone | All rights reserved     Strona nie zawiera cookies