święty Serwacy (zm. ok. 384) |
13 maja |
Św. Serwacy urodził się w IV w w Armenii. Około 340 r. został biskupem w Tongres w Belgii. Należał do najbardziej zaciętych przeciwników arianizmu, między innymi brał udział w synodzie w Rimini (359), na którym ponownie potępiono błędy Ariusza. Serwacy był też wielkim czcicielem Najświętszej Maryi Panny. Ku jej czci ufundował i poświęcił kościoły w Tongres i w Maastricht.
Jak głosi legenda, Serwacy przeczuł zbliżającą się śmierć, udał się więc do Maastricht, ponieważ tam chciał być pochowany. Data jego śmierci nie jest znana 13 maja 384 r. przyjmowana jest jako prawdopodobna (jedna z legend podaje, że zginął śmiercią męczeńską). Od razu po śmierci rozpoczął się jego kult. Niebawem wystawiono na jego grobie kaplicę, potem, w 1039 r. kościół, który dziś jest najstarszą świątynią w Holandii. Grób św. Serwacego należał niegdyś do czołowych sanktuariów północnej Europy, pielgrzymowali do niego między innymi tak wielcy ludzie, jak cesarze Karol Wielki, Henryk II i Maksymilian, a także święci: Norbert z Xanten, Bernard z Clairveaux i wielu innych. Od końca XIV w. znany jest kult relikwii wg cyklu siedmiorocznego. W okresie reformacji obyczaj popadł w zapomnienie, ale wrócono do niego 1929 r.; ostatnio pielgrzymki odbyły się w 1990 i 1997 r.
Św. Serwacy jest patronem Maastricht, Goslaru, Limburga, Quedlinburga, diecezji Wormacji, ślusarzy i stolarzy, ludzi uprawiających winną latorośl, jest też patronem urodzaju; wzywany jest w przypadku reumatyzmu, bólów nóg i gorączki, w przypadku szkód wyrządzonych przez mrozy, w przypadku paraliżu u zwierząt, w przypadku plagi myszy i szczurów.
W ikonografii przedstawiany jest zwykle w szatach biskupich, często w okularach i z księgą, czasem z laską i kluczem. Czasem dodaje mu się także drewniaki, ponieważ według jednej z legend tym właśnie obuwiem miał zostać zabity. Przedstawia się go też jak uśmierca swoją laską smoka (arianizm), albo gdy śpi w słońcu utrudzony pielgrzymką, wachlowany przez orła.
Imię Serwacy pochodzi od łacińskiego słowa servatus zachowany.
© 20002021 barbara Wszystkie prawa zastrzeżone | All rights reserved Strona nie zawiera cookies