Bł. Niels Stensen urodził się 11 stycznia 1638 r. w Kopenhadze w Danii w rodzinie protestanckiej. Studiował medycynę, potem odbył podróż po Europie, następnie pracował w Paryżu jako badacz i lekarz. Dziś uważany jest za jednego z największych przyrodoznawców i za twórcę naukowej paleontologii, geologii i krystalografii. W medycynie przede wszystkim zajmował się poznaniem systemu mięśniowego człowieka; w zakresie geologii ma bodaj większe osiągnięcia: udowodnił, że część skał powstaje na drodze sedymentacji, czyli że są to skały osadowe, sformułował do dziś obowiązujące cztery podstawowe zasady stratygrafii: zasadę pierwotnie poziomego położenia warstw skalnych, ciągłości obocznej warstw, zasadę superpozycji oraz zasadę przecinania, propagował tezę, że skamieniałości są pochodzenia organicznego i wprowadził jeden z pierwszych podziałów dziejów Ziemi na epoki geologiczne; w zakresie krystalografii odkrył prawo stałości kątów w kryształach. Od 1666 r. żył na dworze Medyceuszy we Florencji, gdzie był wychowawcą młodych książąt.

W 1667 r. Niels przeszedł na katolicyzm, a w 1675 r. przyjął z rąk arcybiskupa Florencji święcenia kapłańskie. Od tego czasu zajmował się wyłącznie pracą duszpasterską. W 1677 r. został mianowany wikariuszem apostolskim misji północnych, a niedługo potem konsekrowany na biskupa. Od 1680 r. Niels Stensen pełnił urząd biskupa pomocniczego w Monsterze (Münster)) w Niemczech, a od 1683 r. w Hamburgu.

Cały czas bł. Niels prowadził skromne, pokorne życie, które było wzorem dla wiernych. Tuż przed śmiercią udało mu się jeszcze stworzyć w Schwerinie na nowo wspólnotę katolicką. Zmarł w Schwerinie 5 grudnia 1686 r. na kolkę nerkową. Pochowano go w grobowcu Medyceuszy we florenckiej bazylice św. Wawrzyńca.

Niels Stensen został beatyfikowany 23 października 1988 r. przez papieża Jana Pawła II. W niemieckich diecezjach Hildesheim, Monaster, Osnabrück i Schwerin wspomnienie Nielsa Stensena obchodzi się 25 listopada.

Imię Mikołaj pochodzi z języka greckiego: nike – zwycięstwo i laos – lud.