Bł. Ida była córką Henryka, księcia Dolnej Lotaryngii we Francji. Urodziła się w 1040 r. w Ardenach. W wieku 17 lat została żoną Eustachego II, hrabiego Boulogne. Majątki małżonków sięgały od Ardenów po Pas-de-Calais i od Luksemburga po Atlantyk. Ida urodziła dwóch synów: Baudoina (Baldwina III) i Godefroya Bouillona, przywódców pierwszej krucjaty, i trzy córki.

Księżna była bardzo pobożna i prowadziła bardzo religijne życie, między innymi kontaktowała się ze św. Anzelmem, biskupem Canterbury, z którym wymieniła wiele duchowych listów. Kilka z nich zachowało się do dziś. Bardzo troszczyła się o domy Boże, dlatego założyła wiele opactw; budowała i wyposażała kościoły. Znana była z troszczenia się o biednych.

Po śmierci męża w 198 r. w Ziemi Świętej Ida najpierw była regentką syna, potem osiadła w klasztorze w Saint-Vaast w Arras. Zmarła tam w opinii świętości 13 kwietnia 1113 r.

Ida jest imieniem pochodzenia germańskiego i oznacza „praca, czyn”.