---

---

---

---

Najświętsza Maryja Panna Królowa Pustelników i Matka Zakonu św. Pawła Pierwszego Pustelnika

16 stycznia

W całej historii chrześcijaństwa pustynia odegrała szczególną rolę. Może od zawsze była symbolem i narzędziem oczyszczenia duchowego. I pustynia występuje wielokrotnie na kartach Pisma św., a dokładnie aż 339 razy. Oczywiście często wymieniana jest jedynie jako naturalny element terenów, na których rozgrywała się historia Izraela.

Pustynia zaczyna nabierać swojego znaczenia od Mojżesza.

Mojżesz najpierw zbiegł z Egiptu na pustynię, a potem na pustyni przemówił do niego Bóg z krzewu gorejącego.

Wtedy Bóg nakazał starszym ludu wyjść na trzy dni na pustynię, aby dopiero potem złożyli Mu oary, dzięki czemu nabiorą mądrości w prowadzeniu powierzonego im ludu i zyskają opiekę Bożą.

Potem Mojżesz prowadził Izraelitów do Kanaanu przez pustynię, a Bóg kazał im odbywać tę podróż przez 40 lat, aby oczyścić lud z tych, którzy okazali się Jemu niewierni. Mamy więc po raz pierwszy pustynię jako narzędzie oczyszczenia – oczyszczenia duchowego, bo mającego wzmacniać wiarę ludu Bożego.

Wspomniał też Bóg mówiąc do Izraela w Księdze Liczb, że czterdziestoletni pobyt na pustyni miał ich wypróbować, poznać, co jest w ich sercach: czy strzegą Bożych nakazów, czy też nie.

Namiot spotkania z Bogiem wybudowano na pustyni – jakże to symboliczne! Każdy więc, kto chciał się spotkać z Bogiem, musiał iść na pustynię.

Prorok Eliasz, który był znany i czczony w Izraelu, przebywał na pustyni czterdzieści dni i czterdzieści nocy, po czym – jak stwierdził – rozpalił się żarliwością o chwałę Pana.

Izajasz mówi wprost: „Drogę dla Pana przygotujcie na pustyni, wyrównajcie na pustkowiu gościniec naszemu Bogu!” (Iz 40, 3). Jeremiasz dodaje: „To mówi Pan: Znajdzie łaskę na pustyni naród ocalały od miecza; (…)” (Jr 31, 2).

Na pustyni dorastał i rozpoczął działalność Jan Chrzciciel i wreszcie na pustynię wyprowadził Duch Święty Jezusa, aby przygotował się On duchowo do dzieła, dla którego narodził się na ziemi.

Z tego powodu w pierwszych wiekach chrześcijaństwa wielu uciekało na pustynię, aby tam szukać spokoju i bezpieczeństwa i żeby tam kontemplować Boga oddając się modlitwie i pokucie. Byli to pierwsi pustelnicy, wśród których znajdujemy znanych świętych i błogosławionych, między innymi: św. Paweł Pierwszy Pustelnik, św. Antoni Pustelnik, św. Franciszek z Paoli, św. Franciszka Rzymianka, św. Bazyli Wielki, św. Grzegorz z Nazjanzu, biskupi i doktorzy Kościoła, a także nieco mniej znani św. Kaloger, bł. Roland Medyceusz, św. Romuald, bł. Wiwald z San Gimignano oraz św. papież Celestyn V. Pustelnicy zostali nazwani Ojcami Pustyni i z ich mądrości czerpiemy do dziś.

W XIII wieku na Węgrzech bł. Euzebiusz z Ostrzyhomia założył zakon Braci Pustelników, którzy obrali sobie za patrona św. Pawła Pierwszego Pustelnika, żyjącego w IV wieku w Górnym Egipcie, a który według tradycji spędził 90 lat na pustyni. Zakon ten Stolica Apostolska zatwierdziła w 1308 r. jako Zakon Braci Pustelników. Zakon przybył do Polski w 1383 r. z pomocą księcia Władysława Opolczyka, aby strzec cudownego wizerunku Bogurodzicy w świętej ikonie, który do dziś czcimy w Częstochowie.

Zakon, który wydał wielu uczonych i świętych, przetrwał do dziś pod nazwą paulinów.

Tyle tytułem nieco przydługiego wstępu, który miał na celu pokazanie, jak ważnym w związku z tymi wszystkimi faktami było nadanie Matce Bożej tytułu Matki Pustelników. Druga część tytułu: Matki Zakonów, nadano jej z powodu przyjęcia Jej jako patronki i szczególnej opiekunki zakonu paulinów (Braci Pustelników).

Wiemy z Ewangelii, że Maryja podczas wszystkich ważnych wydarzeń w życiu swojego Syna „chowała wiernie wszystkie te wspomnienia w swym sercu” (Łk 2, 51). To milczenie Maryi i Jej kontemplacja Boga były i do dziś są natchnieniem dla wszystkich pustelników na całym świecie. Maryja milczy, ale wszystko rozumie.

Maryja została dana nam przez Boga jako szczególna pomoc w walce z szatanem i wszystkimi mocami ciemności. Dlatego zrozumiałe jest, że daje Ona największą pomoc tym, którzy zamierzyli sobie w życiu walkę z tymi mocami – przede wszystkim zakonnikom. Nic więc dziwnego, że Bracia Pustelnicy, którzy od początku szczególną czcią otaczali Maryję, obrali Ją sobie za patronkę.

Nie udało mi się ustalić, kiedy powstało to święto ku czci Maryi, wiem tyle, że było obchodzone przed odnową liturgiczną Soboru Watykańskiego II i że zostało zatwierdzone przez Świętą Kongregację Obrzędów 29 stycznia 1963 r.

Modlitwa paulinów do Matki Bożej:

Matko i szczególna Opiekunko naszego zakonu, w dniu Twego święta Królowej Pustelników pragniemy ponowić nasze przymierze miłości z Tobą. Przyjmij najpierw nasze gorące dziękczynienie.

– Za to że błogosławiony Euzebiusz rozproszone sługi Twoje złączył razem w jeden wielki płomień. Dziękujemy Ci, Maryjo!

– Za to żeś w swojej dobroci obrała Jasną Górę i inne sanktuaria, jako miejsca Twojej szczególnej obecności. Dziękujemy Ci, Maryjo!

– Za to żeś nas, synów św. Pawia Pustelnika, powołała, abyśmy służyli ludowi Bożemu. Dziękujemy Ci, Maryjo!

– Za to żeś w trudnych chwilach, jako Matka Miłosierdzia podtrzymywała istnienie zakonu okazując nam swoją niezawodną pomoc. Dziękujemy Ci, Maryjo!

– Za to że nigdy nie brakowało wśród nas świątobliwych i wiernych Twoich czcicieli. Dziękujemy Ci, Maryjo!

W porywie wdzięczności, przynagleni łaską naszego świętego powołania, oddajemy się dzisiaj Tobie na nowo, jako Twoja wieczysta własność, dlatego wołamy: Oddajemy się Tobie, Maryjo!

Weź w swoje władanie cały nasz zakon, wszystkich jego członków, wszystkie nasze wspólnoty, szczególnie naszą młodzież zakonną. Oddajemy się Tobie, Maryjo!

W dniach wielkich zmagań dobra ze złem, w godzinie próby wiernej miłości, chcemy Ci pomagać, dlatego oddajemy się Tobie, Maryjo!

Prowadź każdego z nas oraz całą naszą rodzinę paulińską do pełnego rozwoju w świętości i działania apostolskiego, w służbie Kościoła i jego zbawczej misji.

Czuwaj nad nami w każdej godzinie życia, a szczególnie w ostatniej chwili przejścia do wieczności, byśmy razem z Tobą wielbili Boga w Trójcy Świętej Jedynego na wieki wieków. Amen.