Św. Beatricze da Silva Meneses urodziła się w 1424 r. w Ceucie (afrykańska strona Cieśniny Gibraltarskiej) jako córka hrabiego Viana, gubernatora tej prowincji portugalskiej, i siostra bł. Amadeusza IX Sabaudzkiego. Najpierw była damą dworu księżnej Izabeli, pomagała jej w zarządzaniu dworem i potem towarzyszyła jej do Kastylii, kiedy Izabela poślubiła Jana II Kastylijskiego.

Kiedy miała około 30 lat, zmęczona życiem dworskim – intrygami i złośliwościami królowej, odeszła z dworu i wstąpiła do klasztoru cystersek w Toledo, gdzie bez ślubów spędziła około 30 następnych lat swojego życia, rozdając swój majątek potrzebującym.

W 1484 r. św. Beatricze założyła własny zakon kontemplacyjny franciszkański — Zgromadzenie Koncepcjonistek od Niepokalanego Poczęcia NMP (OConc). Zgromadzenie to rozszerzyło się poza Europę, docierając do Ameryki. Z pomocą królowej Izabeli, która sfinansowała powstanie nowego zakonu, Beatricze założyła dom blisko Toledo, w zamku Galliana. Reguła nowego zakonu została zatwierdzona rok przed śmiercią założycielki.

Św. Beatrycze da Silva Meneses zmarła 16 sierpnia 1490 r. w Toledo. W 1926 r. nastąpiła beatyfikacja przez zatwierdzenie kultu przez papieża Piusa XI, a 3 października 1976 r. kanonizacja dokonana przez Pawła VI.

Św. Beatrycze jest patronką więźniów.

Imię Beatricze jest formą imienia Beata i pochodzi z języka łacińskiego od słowa beata, które oznacza „szczęśliwa, bogata, wspaniała”.